Mijn moeder is, zoals zo vaak, aan het knuffelen met Popje als ik haar kamer binnenloop. "Ik vind jou zo lief! Jij bent mijn lieve meisje", hoor ik haar zeggen. "En ik dan? Ben ik ook nog jouw lieve meisje?", vraag ik, terwijl ik haar een dikke kus geef. 'Mijn kleine zusje' geef ik een kusje op haar voorhoofd..

door Ria Tuenter Omdat mijn moeder nooit heeft leren zwemmen, vindt ze het diepe bad doodeng. In het ondiepe bad voorover drijven op flexibele foambuizen, dat is het ultieme genot! Haar spieren zijn soepeler en haar gezicht gaat er van stralen..

(door Ria Tuenter) Koken is een van haar favoriete bezigheden, maar omdat het gevaarlijk wordt voor mijn moeder stellen we voor om Tafeltje Dekje te laten komen. Daar is echter geen denken aan. "Ik kan nog prima koken hoor, mij mankeert niks. Jij laat toch ook wel eens wat aanbranden", krijgen we als reactie..

Mam zit op 'de praatstoel' vanmiddag. Ik geniet steeds meer van de onsamenhangende conversaties met haar. Ik probeer haar gedachten te interpreteren en beweeg mee in haar belevingen. Een doorsnee gesprekje: "Ik heb vanmorgen nog wat gemaakt, iets met een boog. Simpel werk, maar leuk om te doen..

(door Ria Tuenter) We zitten met z'n allen aan de koffie in het restaurant van het verpleeghuis. Popje zit bij mam op schoot. Een bewoner komt bij ons aan tafel staan en vraagt of we het gezellig hebben. Hij pakt zijn mobiele telefoon uit zijn broekzak en houdt 'm onder mijn neus. "Kijk, een foto van mij met mijn kleinkinderen", zegt hij..

(door Ria Tuenter) De eerste weken na mams overlijden krijg ik regelmatig de vraag hoe het met me gaat. "Best goed", antwoord ik dan naar eer en geweten. Natuurlijk mis ik haar, maar ik heb er ook vrede mee dat ze nu rust heeft. Geen verwarring meer in haar hoofd, geen angstaanvallen en geen verlangen meer naar overleden dierbaren..

(door Ria Tuenter) Enkele weken geleden kon u lezen dat mam is overleden. Een goed moment om te stoppen met deze columns zou je denken. Toch wil ik voorlopig doorgaan met het opschrijven van haar verhalen. Als een mooi eerbetoon, maar vooral omdat ik denk dat ze zeker nog wat kan betekenen voor anderen die te maken hebben met dementie..

(door Ria Tuenter) Vandaag nemen we definitief afscheid van mam. De afgelopen dagen hebben we samen een mooie en persoonlijke afscheidsdienst voorbereid. De kleinkinderen hebben een ontroerende powerpoint gemaakt met foto's van de familie door de jaren heen. Daaronder hebben ze passende muziek gemonteerd: 'The Familiy Tree' van Venice..

Elke maand schrijft Ria Tuenter uit Varsseveld de column Mam raakt kwijt in deze krant. Ze verhaalt hierin over haar dementerende moeder. Deze week een ingelaste extra lange column. Mam heeft een griepje. Niets om ons ernstige zorgen over te maken, zo lijkt het. Het griepje wordt erger en mam wil en kan haar bed niet meer uit. Zo kennen we haar niet..

(door Ria Tuenter) Mam heeft roodgelakte nagels vandaag. Nu zijn haar nagels wel vaker gelakt, sinds ze in het verpleeghuis woont, maar nooit rood. Blanke lak, wit of zachtroze dat zijn veilige kleuren. Daar mag de nagellakkende vrijwilligster naar hartenlust mee kwasten, maar nooit rood. Rood is een ordinaire kleur, dat mag niet van haar moeder..

Vroeger namen we vaak een kerstbrood of een kerstster mee als we tijdens de feestdagen naar mijn moeder gingen. Nu geeft ze daar weinig meer om. Kleertjes voor Popje of speelgoed dat beweegt, daar wordt ze blij van. Vandaag hebben we een zingende kerstmuts meegenomen in de vorm van een rendier. Op de melodie van Shout van The Trammps..